Download Esta semana hablaremos sobre una iniciativa llamada ENLÁZATE
Document related concepts
no text concepts found
Transcript
DEPARTAMENTO DE PASTORAL Bos días 19 ao 21 de decembro PRIMER DÍA: UN CUENTO DE ADVIENTO. Un viajero, en una de sus vueltas por el mundo, llegó a un pueblo de sencillas casas coloridas, cuyas puertas permanecían abiertas de par en par. No podía creerlo... él venía de un lugar muy distinto. “¿No tendrán miedo de que alguien entre a robar?”, pensó. Cansado, hambriento y sediento, se sentó en el centro de la plaza del pueblo. “Tengo que buscar algún sitio para pasar la noche”, pensó, malhumorado, ya que no había visto ningún albergue en la zona, ni ningún establecimiento abierto. De una de las pintorescas casas salió una familia. Estaban alegres. Los pequeños no paraban de jugar y correr. Para sorpresa del viajero, los niños se acercaron, le saludaron y comenzaron a bombardearle a preguntas. Los padres de los pequeños se disculparon y le invitaron a compartir su cena y una agradable sobremesa. La familia le ofreció al viajero quedarse unos días y éste aceptó. Los días se convirtieron en cuatro semanas, y durante todo ese tiempo aprendió muchas cosas: le enseñaron a amasar y hornear el pan, a trabajar la tierra, a ordeñar las vacas, a alimentar a las gallinas y recoger los huevos… pero había algo que no lograba comprender, a pesar de haber recorrido la Tierra durante tantos años y haber conocido a tantas personas durante sus interminables viajes. El día de su llegada, la familia había colocado unas figuras en una mesa del salón. María, San José, un buey, una mula y pequeño ángel tallado a mano. El viajero observó que, en ocasiones, tanto los niños como sus padres depositaban unas pequeñas pajas entre las figuras de María y José. Con el correr de los días, el colchoncito de pajitas iba aumentando y se hacía más mullido. Cuando le llegó al viajero el momento de partir, la familia le preparó un paquete de comida y agua para el camino, lo abrazaron y se despidieron. Al atravesar la puerta, se dio la vuelta y les preguntó: “¿Por qué habéis estado colocando las pajas a los pies de María y José, cada día?” Sonrieron y uno de los niños respondió: “Cada vez que hacemos algo con amor, buscamos una pajita y la llevamos al pesebre. Y así nos vamos preparando para que cuando llegue el niño Jesús, María tenga un lugar para recostarlo. Si amamos poco, el colchón va a ser delgado y frío. Pero si amamos mucho y damos lo mejor de nosotros, Jesús va a estar más cómodo y calientito.” El viajero entendió. Agradecido, sintió ganas de pasar con esa familia la Nochebuena, pero una voz interior le invitó a compartir y difundir por otros pueblos del mundo todo cuanto había aprendido: el verdadero sentido de la Navidad. María Auxiliadora de los Cristianos. Ruega por nosotros. Que tengáis un buen día. DEPARTAMENTO DE PASTORAL Bos días 19 ao 21 de decembro SEGUNDO DÍA: COLOR ESPERANZA. Ás portas do Nadal, o colexio énchese de alegría, música e de esperanza. Todos estamos invitados a vivir estes valores e a compartilos cos compañeiros (neste caso a coa participación na elaboración dos “bos días” do colexio). Agradecemos a aportación dunha compañeira de 2º de ESO que tras facer un traballo de relixión elaborou a seguinte reflexión acerca da canción “Color Esperanza” de Diego Torres. A letra da canción dí o seguinte: (podedes escoitala en https://www.youtube.com/watch?v=Nb1VOQRs-Vs ) Sé que las ventanas se pueden abrir Cambiar el aire depende de ti te ayudará, vale la pena una vez más. Saber que se puede, querer que se pueda, Quitarse los miedos, sacarlos afuera, pintarse la cara color de esperanza, tentar al futuro con el corazón Encántame escoitar esta canción, aínda que xa non sexa moi actual, porque me sinto identificada coa súa mensaxe. Nela atopamos palabras con moito significado, sobre todo para nós, os mozos, que temos toda a nosa vida por diante. Fala de esperanza, de futuro, de corazón de forza… Explícanos que somos os donos do noso destino, e que ninguén o vai escribir por nós. Somos nós mesmos os que decidimos o futuro que queremos ter. E eu non podo estar máis de acordó con esta idea. Gústame a xente positiva, valente e emprendedora, pero por suposto, con gran corazón. Parabéns, a Diego Torres, o autor desta canción. Agracecemos a Iria* a súa reflexión e pedimos a María Auxiliadora que nos axude a crecer con esperanza. María Auxiliadora, prega por nós. (*Reflexión de IRIA BREA CASTRO-GIL , de 2º de la ESO)