Download REAL FILHARMONÍA DE GALICIA ABE RÁBADE TRÍO

Document related concepts

Michel Camilo wikipedia , lookup

Jaime Delgado Aparicio wikipedia , lookup

Dennis Russell Davies wikipedia , lookup

Aaron Copland wikipedia , lookup

Gunther Schuller wikipedia , lookup

Transcript
25 ANIVERSARIO
TEMPORADA
2014/2015
REAL FILHARMONÍA
DE GALICIA
Paul Daniel / director
ABE RÁBADE TRÍO
Abe Rábade / piano
Pablo Martín Caminero / contrabaixo
Bruno Pedroso / batería
CONVERS@NDO
Abe Rábade pianista e compositor
Sala Mozart / 20.15 h
xoves 30 | 04 | 2015 21.00 h
I
AARON COPLAND (1900-1990)
Sinfonía núm. 2 “Sinfonía curta”
Incisivo
Espressivo
Presto e ritmico
KURT WEILL (1900-1950)
Sinfonía núm. 2
Sostenuto - Allegro molto
Largo
Allegro vivace
II
ABE RÁBADE (1977)
Tránsitos*
Tránsito 1: Source
Tránsito 2: Deep Cycle
Tránsito 3: Jamal´s Mood
Tránsito 4: Void
ABE RÁBADE TRÍO
Abe Rábade / piano
Pablo Martín Caminero / contrabaixo
Bruno Pedroso / batería
*Estrea absoluta
Duración aproximada do concerto: 1 hora e 40 minutos
Pregámoslle ao público que non faga fotografías e que
desconecte os teléfonos móbiles, reloxos, etc.
REAL FILHARMONÍA
DE GALICIA
Cincuenta músicos de diferentes
nacionalidades aportan cada temporada
a súa experiencia, formación, tradición
musical, esforzo e ilusión para ofrecer
ao público propostas sorprendentes. Coa
orquestra colaboran de maneira habitual
directores e solistas de recoñecido prestixio
nacional e internacional, apostando por
figuras consagradas e tamén por novos
músicos que brillan no panorama musical.
O seu director titular e artístico é o mestre
Paul Daniel, Maximino Zumalave é o seu
director asociado e Christoph König o
principal director convidado. Xestionada
polo Consorcio de Santiago, nace en 1996
promovida pola Xunta de Galicia e ten a súa
sede permanente no Auditorio de Galicia.
>>VIOLÍNS I
ENRIQUE ROCA
JAMES DAHLGREN
GYULA VADASZI
(concertino)
>>VIOLAS
ADRIANA WINKLER
TILMANN KIRCHER *
(axuda de concertino)
NATALIA MADISON **
ANCA SMEU
IONELA CIOBOTARU
ANNA ALEXANDROVA
ANNE SCHLOSSMACHER
ILYA FISHER
TIMUR SADYKOV
YULIA PETRUSHEVSKAYA
OXANA BAKULINA
ILDIKÓ OLTAI
>
>
VIOLONCELLOS
MICHAL RYCZEL
PLAMEN VELEV *
CLAUDIO GURIDI
BARBARA SWITALSKA **
VICTORIA JUROV
AILSA LEWIN
DANIEL KORDUBAYLO
MILLÁN ABELEDO
>>VIOLÍNS II
CARLOS GARCÍA
GRIGORI NEDOBORA *
THOMAS PIEL
NIKOLAY VELIKOV **
NURIA GONZÁLEZ ***
ELINA VIKSNE
HELENA SENGELOW
KIYOKO OHASHI
IRINA GRUIA
SAMIRA AJKIC
* principal
** coprincipal
Cincuenta músicos de diferentes
nacionalidades aportan cada temporada su
experiencia, formación, tradición musical,
esfuerzo e ilusión para ofrecer al público
propuestas sorprendentes. Con la orquesta
colaboran de manera habitual directores y
solistas de reconocido prestigio nacional
e internacional, apostando por figuras
consagradas y también por nuevos músicos
que brillan en el panorama musical. Su
director titular y artístico es el maestro
Paul Daniel, Maximino Zumalave es su
director asociado y Christoph König el
principal director invitado. Gestionada
por el Consorcio de Santiago, nace en 1996
promovida por la Xunta de Galicia y tiene su
sede permanente en el Auditorio de Galicia.
>>FRAUTAS
LAURENT BLAITEAU *
LUIS SOTO **
VIRGINIA SUÁREZ ***
>>ÓBOES
CHRISTINA DOMINIK *
ESTHER VIÚDEZ **
MARTA VARELA ***
>>CLARINETES
VICENTE LÓPEZ *
CARLOS GAY ***
SAÚL CANOSA (R)
>>TROMPAS
JORDI ORTEGA *
ALFREDO VARELA *
XAVIER RAMÓN **
DAVID SEBASTIÁN ***
>>TROMPETAS
JAVIER SIMÓ *
RAMÓN LLÁTSER **
RAÚL RAMOS ***
>>TROMBÓNS
RICARDO PEDRARES (R)
BRAIS MOLINA (R)
>>FAGOTES
JUAN CARLOS OTERO *
MANUEL VEIGA **
ÓSCAR GALÁN ***
>>TIMBAL
JOSÉ VICENTE FAUS *
>>PIANO
SIMONA KANTHEVA (R)
>>CONTRABAIXOS
CARLOS MÉNDEZ *
ALFONSO MORÁN **
ORIOL XICART
*** EAEM (Curso Avanzado de
Especialización Orquestral)
(R) reforzo
facebook.com/realfilharmoniadegalicia
PAUL DANIEL DIRECTOR
É o director titular e artístico da RFG
e tamén se encarga da dirección
musical da Orquestra Nacional de
Burdeos. Dende hai máis de tres anos,
é o principal director e conselleiro
artístico da West Australian
Symphony Orchestra de Perth e foi
director musical da English National
Opera e das óperas Factory e North. Foi
director invitado das máis destacadas
orquestras do mundo e, mentres
estivo á fronte da English Northern
Philharmonia, levou á orquestra a
participar en moitos festivais. A súa
gravación da Sinfonía núm. 3 de Elgar/
Payne, coa Bournemouth Symphony
Orchestra, foi un dos discos de música
clásica máis vendidos do 2000. Entre
os seus compromisos operísticos
inclúense Lucrecia Borgia e As vodas de
Fígaro para a English National Opera
e un dobre cartel con L’Enfant et les
Sortilleges e Der Zwerg para a Ópera
Nacional de París. Dos premios que ten
recibido destaca un Olivier pola súa
aportación á ópera e un Gramophone
pola súa serie sobre música inglesa
gravada co selo Naxos. Nos New Year’s
Honours de 2000 foi condecorado coa
Cruz do Imperio Británico.
Es director titular y artístico de la RFG
y también se encarga de la dirección
musical de la Orquesta Nacional de
Burdeos. Desde hace más de tres años, es
el principal director y consejero artístico
de la West Australian Symphony
Orchestra de Perth y ha sido director
musical de la English National Opera y de
las óperas Factory y North. Fue director
invitado de las más destacadas orquestas
del mundo y, mientras estuvo al frente
de la English Northern Philharmonia,
llevó a la orquesta a participar en
muchos festivales. Su grabación de la
Sinfonía núm.3 de Elgar/Payne, con la
Bournemouth Symphony Orchestra,
fue uno de los discos de música clásica
más vendidos del 2000. Entre sus
compromisos operísticos se incluyen
Lucrecia Borgia y Las bodas de Fígaro
para la English National Opera y un
doble cartel con L’Enfant et les Sortilleges
y Der Zwerg para la Ópera Nacional de
París. De los premios que ha recibido
destaca un Olivier por su aportación a
la ópera y un Gramophone por su serie
sobre música inglesa grabada con el
sello Naxos. En los New Year’s Honours
de 2000 fue condecorado con la Cruz del
Imperio Británico.
ABE RÁBADE TRÍO Abe Rábade / piano
Pablo Martín Caminero / contrabaixo
Bruno Pedroso / batería
O trío de jazz acústico do pianista
Abe Rábade nace en Boston en 1996.
Trala edición dos seus primeiros tres
traballos discográficos (Babel de Sons,
directo da actuación gañadora do 2º
Premio do Concurso Internacional de
Grupos de Jazz de Getxo; Simetrías; e
Playing on Light), a formación chega
á súa composición actual en 2008,
ano no que o vitoriano Pablo Martín
Caminero (contrabaixo) e o lisboeta
Bruno Pedroso (batería) se converten
na sección rítmica fixa do proxecto.
O grupo edita os álbums Zigurat,
premiado como Mellor Álbum de
Jazz do Ano 2010 por parte da Unión
Fonográfica Independente; A Modo; e
VerSons, que recibiu o Premio Martín
Códax da Música Galega na categoría
de Jazz e Músicas Improvisadas en
2013. O trío ten actuado en países
como Marrocos, Alemaña, Brasil,
Chile, El Salvador, México, Guatemala,
Costa Rica, Cuba, Portugal e nos
festivais de jazz máis relevantes do
Estado español.
El trío de jazz acústico del pianista
Abe Rábade nace en Boston en 1996.
Tras la edición de sus primeros tres
trabajos discográficos (Babel de Sons,
directo de la actuación ganadora del
2º Premio del Concurso Internacional
de Grupos de Jazz de Getxo; Simetrías;
y Playing on Light), la formación llega
a su composición actual en 2008, año
en el que el vitoriano Pablo Martín
Caminero (contrabajo) y el lisboeta
Bruno Pedroso (batería) se convierten
en la sección rítmica fija del proyecto.
El grupo edita los álbumes Zigurat,
premiado como Mejor Álbum de Jazz
del Año 2010 por parte de la Unión
Fonográfica Independiente; A Modo;
y VerSons, que recibió el Premio
Martín Códax de la Música Gallega
en la categoría de Jazz y Músicas
Improvisadas en 2013. El trío ha
actuado en países como Marruecos,
Alemania, Brasil, Chile, El Salvador,
México, Guatemala, Costa Rica, Cuba,
Portugal y en los festivales de jazz más
relevantes del Estado español.
ABE RÁBADE COMPOSITOR E PIANO
Nace en Santiago de Compostela
en 1977. Comeza a estudar música
con catro anos no Conservatorio
Histórico de Santiago e continúa
a súa formación no centro de jazz
“Estudo Escola de Música”, tamén en
Compostela. En 1995 trasládase aos
Estados Unidos, onde obtén unha
licenciatura Cum Laude en Jazz
Composition e Piano Performance
por Berklee College of Music en
1999. Os seus profesores de piano
máis influíntes son Joanne Brackeen,
Paul Schmelling, Suso Atanes, Dave
Frank e Kenny Barron. Entre os seus
mestres de composición destacan
Greg Hopkins, Jeff Friedman, Ken
Pullig e Antón García Abril. Pianista,
baterista, compositor e docente,
dirixe o seu trío de jazz acústico
dende 1996. Tamén grava e actúa
en moi diversos formatos musicais:
piano solo, quinteto e septeto de jazz,
big band, woodwind band e orquestra
sinfónica. Como líder, ten editados
os seguintes álbums: Babel de Sons
Simetrías, GHU! Project vol. 1, Playing
on Light, Open Doors, Piano Solo, Open
Doors Live, Zigurat, A Modo e VerSons.
Como compositor para gran formato
estreou as seguintes obras: Prana e
Babel de Sons (para jazz big band),
Setes (para frauta, piano e orquestra
de corda), Cinco Fiestras (para coro
mixto e orquestra de corda), Paseo
dos Gafos e Vieiros de Luz (para banda
sinfónica). Ao longo da súa carreira
recibiu innumerables galardóns
nacionais e internacionais, entre eles
o Premio Tete Montoliú ao Pianista
Revelación en España, concedido pola
SGAE en 2001. No ámbito docente,
dende o ano 2000 é Director Artístico
do Seminario Permanente de Jazz de
Pontevedra xunto a Paco Charlín; e
dende 2009 forma parte do corpo
docente da Escola Superior de Música
e Artes do Espectáculo en Porto, onde
imparte Piano e Composición.
Nace en Santiago de Compostela en
1977. Comienza a estudiar música
con cuatro años en el Conservatorio
Histórico de Santiago y continúa
su formación en el centro de jazz
“Estudio Escuela de Música”, también
en Compostela. En 1995 se traslada
a Estados Unidos, donde obtiene
una licenciatura Cum Laude en Jazz
Composition y Piano Performance
por Berklee College of Music en
1999. Sus profesores de piano más
influyentes son Joanne Brackeen, Paul
Schmelling, Suso Atanes, Dave Frank
y Kenny Barron. Entre sus maestros de
composición destacan Greg Hopkins,
Jeff Friedman, Ken Pullig y Antón García
Abril. Pianista, baterista, compositor y
docente, dirige su trío de jazz acústico
desde 1996. También graba y actúa
en muy diversos formatos musicales:
piano solo, quinteto y septeto de jazz,
big band, woodwind band y orquesta
sinfónica. Como líder, ha editado
los siguiente álbumes: Babel de Sons
Simetrías, GHU! Project vol. 1, Playing
on Light, Open Doors, Piano Solo, Open
Doors Live, Zigurat, A Modo y VerSons.
Como compositor para gran formato
estrenó las siguientes obras: Prana
y Babel de Sons (para jazz big band),
Setes (para flauta, piano y orquesta
de cuerda), Cinco Fiestras (para coro
mixto y orquesta de cuerda), Paseo
dos Gafos y Vieiros de Luz (para banda
sinfónica). A lo largo de su carrera
recibió innumerables galardones
nacionales e internacionales, entre
ellos el Premio Tete Montoliú al
Pianista Revelación en España,
concedido por la SGAE en 2001. En
el ámbito docente, desde el año 2000
es Director Artístico del Seminario
Permanente de Jazz de Pontevedra
junto a Paco Charlín; y desde 2009
forma parte del cuerpo docente de la
Escuela Superior de Música y Artes del
Espectáculo en Porto, donde imparte
Piano y Composición.
Unha breve sinfonía
Una breve sinfonía
Aaron Copland foi un compositor
estadounidense de orixe rusaxudeu cuxa obra está influída polo
impresionismo e especialmente por
Igor Stravinski. Foi alumno de Nadia
Boulanger e xunto a George Gershwin
está considerado como un dos autores
máis importantes da identidade
musical de Estados Unidos. Tras
experimentar con ritmos de jazz,
moveuse nun estilo máis austero,
disonante e experimental para, a
mediados dos anos trinta, cambiar a
unha linguaxe máis sinxela e accesible
para o gran público, escribindo música
máis melódica e comezando o seu
período máis persoal. Como indica
o seu subtítulo, Short Symphony, a
Sinfonía núm. 2 é un traballo duns
quince minutos composto cara ao
final do período creativo maduro do
compositor (1932-1933) e dedicada
a Carlos Chávez quen a estreou
coa Sinfónica de México en 1934.
Copland dixo desta sinfonía en 1981:
“…foi unha das mellores cousas que
escribín. E nunca chegou a pórse de
moda, por razóns nada claras para
min. Era técnica e ritmicamente difícil
cando a escribín, pero non creo que
na actualidade iso sexa un problema.
Este tipo de pezas teñen o seu propio
destino […] Non pode predicirse que
vai suceder con elas”. O movemento
rápido, Incisivo, está construído a
partir dun motivo de cinco notas en
forma de tocatta e desenvolvido coas
disonancias típicas do autor pero
sen abandonar o seu estilo tonal e
recollendo influencias do jazz. Sen
interrupción aparece o tempo lento
Aaron Copland fue un compositor
estadounidense de origen rusojudío cuya obra está influida por
el impresionismo y especialmente
por Igor Stravinsky. Fue alumno de
Nadia Boulanger y junto a George
Gershwin está considerado como uno
de los autores más importantes de la
identidad musical de Estados Unidos.
Tras experimentar con ritmos de jazz,
se movió en un estilo más austero,
disonante y experimental para, a
mediados de los años treinta, cambiar
a un lenguaje más sencillo y accesible
para el gran público, escribiendo
música más melódica y comenzando
su período más personal. Como
indica su subtítulo, Short Symphony, la
Sinfonía núm. 2 es un trabajo de unos
quince minutos compuesto hacia el
final del período creativo maduro del
compositor (1932-1933) y dedicada
a Carlos Chávez quien la estrenó
con la Sinfónica de México en 1934.
Copland dijo de esta sinfonía en 1981:
“…fue una de las mejores cosas que
he escrito. Y nunca llegó a ponerse de
moda, por razones nada claras para
mi. Era técnica y rítmicamente difícil
cuando la escribí, pero no creo que en
la actualidad eso sea un problema.
Este tipo de piezas tienen su propio
destino […] No puede predecirse que
va a suceder con ellas”. El movimiento
rápido, Incisivo, está construido a
partir de un motivo de cinco notas
en forma de tocatta y desarrollado
con las disonancias típicas del autor
pero sin abandonar su estilo tonal y
recogiendo influencias del jazz. Sin
interrupción aparece el tiempo lento
en forma de lied, Espressivo, cuxo
simple tema principal se basa nun
motivo de catro notas presentado pola
frauta; melancólico nos extremos e
rítmico na súa parte central. O último
movemento mostra a unión por parte
de Copland de músicas de procedencia
mexicana ou alemá pois inclúe un
tema distorsionado que captou a súa
atención cando viu en Berlín a película
Der Kongress Tanzt (O Congreso
divírtese).
en forma de lied, Espressivo, cuyo
simple tema principal se basa en un
motivo de cuatro notas presentado por
la flauta; melancólico en los extremos
y rítmico en su parte central. El
último movimiento muestra la unión
por parte de Copland de músicas de
procedencia mexicana o alemana
pues incluye un tema distorsionado
que captó su atención cuando vió en
Berlín la película Der Kongress Tanzt (El
Congreso se divierte).
París-Broadway
París-Broadway
Kurt Weill comezou os seus estudos
musicais co seu pai, músico nunha
sinagoga, para finalizalos na Escola
Superior de Música de Berlin,
especializándose en composición con
Ferrucio Busoni. As súas primeiras
pezas foron instrumentais e contiñan
un marcado acento expresionista,
máis tarde centrou a súa actividade
na música escénica escribindo varios
ballets e algunhas óperas como O
profeta e Royal Palace. A partir de
1927, iniciou a súa relación con
Bertolt Brecht e chegou o éxito con
obras como A ópera dos tres peniques
ou Ascenso e decadencia da cidade de
Mahagonny. En 1933 foi expulsado polo
réxime nazi dada a súa ascendencia
xudía, pasou por París e instalouse
en Estados Unidos compondo música
para o cinema e comedia musical ao
estilo de Broadway. Foi en París onde
acaba de compor esta Segunda Sinfonía
que pode considerarse o seu último
traballo orquestral e que se estreou en
Ámsterdam o 11 de outubro de 1934 coa
Orquestra do Concertgebouw dirixida
por Bruno Walter. De marcado aire
Kurt Weill comenzo sus estudios
musicales con su padre, músico en
una sinagoga, para finalizarlos en la
Escuela Superior de Música de Berlin,
especializándose en composición con
Ferrucio Busoni. Sus primeras piezas
fueron instrumentales y contenían un
marcado acento expresionista, más
tarde centró su actividad en la música
escénica escribiendo varios ballets y
algunas óperas como El profeta y Royal
Palace. A partir de 1927, inició su relación
con Bertolt Brecht y llegó el éxito con
obras como La ópera de los tres peniques
o Ascenso y decadencia de la ciudad de
Mahagonny. En 1933 fue expulsado por
el régimen nazi dada su ascendencia
judía, pasó por París y se instaló en
Estados Unidos componiendo música
para el cine y comedia musical al estilo
de Broadway. Fue en París donde acaba
de componer esta Segunda Sinfonía
que puede considerarse su último
trabajo orquestal y que se estrenó en
Ámsterdam el 11 de octubre de 1934
con la Orquesta del Concertgebouw
dirigida por Bruno Walter. De marcado
aire clasicista presenta un inicio lento,
clasicista presenta un inicio lento,
Sostenuto, cunha especie de marcha
fúnebre en mans da trompeta e aire
de cabaret. O Allegro molto é un tempo
de estrutura clásica no que combina
temas irónicos similares aos da súa
música escénica con outros máis
líricos para obter un ritmo trepidante e
unha rica orquestración chea de forza
e efecto. Triste e melancólico é o Largo
que reflicte a tristeza do exilio e cuxos
temas doentes e desgarrados son
presentados pola frauta e o trombón;
a corda ofrece un ritmo dramático
acrecentado pola coloración orquestral
sombría e tráxica. Radicalmente
cambia o Allegro vivace, un rondó con
aire de danza, de alegría desbordante
alternando coa ironía e protagonizado
pola madeira. Un tema marcial lembra
aos seus perseguidores e asoma a
súa cara máis aceda. Un movemento
heteroxéneo, enxeñoso e vibrante case
descritivo ao estilo mahleriano.
Sostenuto, con una especie de marcha
fúnebre en manos de la trompeta y
aire de cabaret. El Allegro molto es un
tiempo de estructura clásica en el que
combina temas irónicos similares a
los de su música escénica con otros
más líricos para obtener un ritmo
trepidante y una rica orquestación llena
de fuerza y efecto. Triste y melancólico
es el Largo que refleja la tristeza
del exilio y cuyos temas dolientes y
desgarrados son presentados por la
flauta y el trombón; la cuerda ofrece
un ritmo dramático acrecentado por
la coloración orquestal sombría y
trágica. Radicalmente cambia el Allegro
vivace, un rondó con aire de danza, de
alegría desbordante alternando con la
ironía y protagonizado por la madera.
Un tema, Alla Marcia, recuerda a sus
perseguidores y asoma su cara más
ácida. Un movimiento heterogéneo,
ingenioso y vibrante casi descriptivo al
estilo mahleriano.
Tránsitos
Tránsitos
“Para que dous mundos se poidan
fundir nunha aperta, é preciso que
abran as fronteiras e renuncien ás súas
certezas. O xesto valente das mans
que emprenden ese encontro está
marcado polo amor ao descoñecido,
pola confianza na transformación
e polo afán de explorar as vías que
acabarán por nutrir os dous corpos.
Transitar os camiños que levan da
dozura ao salvaxe, que unen a festa
co dó, que comunican o claro co
escuro é o cometido; unha viaxe
que afortunadamente nos impedirá
habitar a quietude da dozura, do
salvaxe, da festa, do dó, do claro ou do
“Para que dos mundos se puedan
fundir en un abrazo, es preciso que
abran sus fronteras y renuncien a sus
certezas. El gesto valiente de las manos
que emprenden ese encuentro está
marcado por el amor a lo desconocido,
por la confianza en la transformación
y por el afán de explorar las vías que
acabarán por nutrir a los dos cuerpos.
Transitar los caminos que llevan de la
dulzura a lo salvaje, que unen la fiesta
con el duelo, que comunican lo claro
con lo oscuro es el cometido; un viaje
que afortunadamente nos impedirá
habitar la quietud de la dulzura, de
lo salvaje, de la fiesta, del duelo, de lo
escuro. Eles sós son asépticos, coa súa
aburrida pureza...sen contraste, sen
movemento, sen hipótese de cambio.
Na danza dos contrarios, no impuro
xuntoiro de elementos diversos adoita
estar a música que mellor sabe. Pois
ela nunca deixa de ocorrer nas nosas
vidas. Ela volve en espirais eternas de
tempo contrariado, deixando pousos
de silencio en nós; unha resaca que
revela a súa natureza tácita (e fai que
por fin soe)”. Abe Rábade. Compostela,
abril de 2015.
claro o de lo oscuro. Ellos solos son
asépticos, con su aburrida pureza...sin
contraste, sin movimiento, sin hipótesis
de cambio. En la danza de los contrarios,
en el impuro cohabitar de elementos
diversos suele estar la música que mejor
sabe. Pues ella nunca deja de ocurrir en
nuestras vidas. Ella vuelve en espirales
eternas de tiempo contrariado, dejando
posos de silencio en nosotros; una
resaca que revela su naturaleza tácita (y
hace que por fin suene)”. Abe Rábade.
Compostela, abril de 2015.
25 ANIVERSARIO
PRÓXIMOS CONCERTOS
MAIO 2015
8
REAL FILHARMONÍA DE GALICIA
PAUL DANIEL / director
HEIDI MELTON / soprano
21.00 h. Auditorio de Galicia
9
O. XUVENIL DO CONSERVATORIO
PROFESIONAL DE MÚSICA DE SANTIAGO
ELENA FELPETO PAZ / directora
Obras de Wagner,
Bruckner
20.15 CONVERS@NDO CON
ALFREDO LÓPEZ VIVIÉ
Obras de Telemann,
Osborne, Beethoven,
Arriaga, Verdi, Strauss
O. SINFÓNICA DO CONSERVATORIO
PROFESIONAL DE MÚSICA DE SANTIAGO
JOSÉ RODRÍGUEZ RAMOS / director
20.00 h. Auditorio de Galicia
Ciclo de Piano Ángel Brage
14
ALEXANDRE THARAUD piano
21.00 h. Auditorio de Galicia
AUDITORIO DE GALICIA
Avda. do Burgo das Nacións, s/n
15705 Santiago de Compostela
DESPACHO DE BILLETES
Tel.: +34 981 571 026
573 979
OFICINA
Tel.: +34 981 574 153
552 290
Fax: +34 981 574 250
www.compostelacapitalcultural.org
www.auditoriodegalicia.org
www.rfgalicia.org
Obras de
Mozart, Satie, Ravel